Heftige week

Heee allemaal!

Hier weer een berichtje van mij vanuit de Filipijnen……! Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen……!

Maandag 21 mei

Deze week mochten we weer stage lopen in het weeshuis. We begonnen de dag met verstoppertje en een tikspel. Maar het was zo warm dat we hier maar snel mee gestopt zijn…. Hierna hadden we best een speciale opdracht verzonnen. Voor ieder kind hadden we een groot gekleurd papier. Hierop mochten ze de omtrek van hun eigen lichaam tekenen. Een kind lag dan op de grond op het papier, en de ander tekende zijn of haar omtrek. Binnen in het lichaam mochten de kinderen allemaal dingen over zichzelf tekenen en schrijven. Dit zodat we hen wat beter zouden leren kennen, maar ook zodat ze zichzelf beter zouden leren kennen. Dat ze na zouden denken wat bij hen past en zouden nadenken over hoe ze zichzelf zien…. Echt bijzondere dingen kwamen er naar boven… Veel kinderen schreven op dat ze goed hun best op school wilden doen zodat ze later konden zorgen voor anderen of hun familie. Echt sommige hadden hele verhalen, terwijl anderen juist helemaal niets van zichzelf lieten zien. Heel apart vond ik dat. Sommige kinderen waren ontzettend open terwijl anderen niet wisten wat ze moesten tekenen of schrijven. Als ik dan probeerde een ingang bij ze te vinden, gaven ze aan dingen niet te willen tekenen of schrijven… We hebben lekker luchtig afgesloten. De kinderen mochten nog even doen wat ze leuk vonden. Dat was echt ontzettend leuk! Ze hebben ons een spelletje met steentjes geleerd. Echt geweldig en ontzettend creatief! ’s Middags heb ik mijn was gedaan. Dit keer binnen… Ik begin echt te merken dat het regenseizoen eraan komt. Het is erg warm en benauwd en het regent een stuk meer……

Dinsdag 22 mei

Vandaag hebben we de kinderen een dansje op Grease geleerd! Echt leuk om de kinderen zo enthousiast te zien! Hierna hebben we estafette met ze gedaan. Echt de kinderen zijn super gemotiveerd! Ze willen allemaal winnen! Daarna hebben ze zichzelf opgetut voor de dans om er tenslotte een goed gelukt filmpje van te maken! Hierna hebben we vrij met ze gedanst en dit was ook echt leuk! De manier waarop ze dansten, echt geweldig! Ook hebben we nog een dansbattle gedaan! Natuurlijk de jongens tegen de meiden! En die jongens, ze gingen echt los! Geweldig om te zien! De meiden waren wat meer terughoudend. ’s Avonds heb ik gezellig geskypt met het thuisfront.

Woensdag 23 mei

Vandaag gingen we weer naar het health center. Omdat Lieke en ik de vorige keer al kinderen hadden geïnjecteerd mochten we deze keer kinderen meten en wegen. Ook dit vond ik leuk om te doen! ’s Middags hadden we evaluatie met Helen maar op een gegeven moment kwam er een ambulance met sirene aan. Tess, Jonne, Nicole en ik zijn toen meteen gaan kijken. Ik vond het best heftig. Er lag een man die een suïcide poging had gedaan. Hij had problemen met zijn vrouw en kinderen hoorden we later. Ik vond het zo zielig, zijn maag moest worden leeggepompt. Eerst moest er een slangetje (maaghevel) in zijn maag worden gebracht. In eerste instantie lukte het de arts niet om de slang via de neus van de man in te brengen. Echt tot bloedens toe werd er doorgeduwd. Op een gegeven moment zat de slang erin en toen trok hij hem eruit! Vreselijk. De tweede keer kwam de slang door zijn mond naar buiten. Ook helemaal onder het bloed. Ik vond het een naar gezicht. Er hing ook echt een hele nare geur, de patiënt had namelijk een hele beker met insecticide ingenomen, die geur, dat rook je gewoon! Uiteindelijk was het gelukkig gelukt om de slang goed in te brengen. Er werd natriumchloride in zijn maag gespoten en dit werd er later weer met behulp van een spuit met een soort ballonnetje erop uitgezogen samen met de insecticide….. Ik vond het echt moeilijk om iemand te zien die het leven gewoon niet meer ziet zitten, en uit wanhoop hiervoor kiest….. Ik kan me het bijna niet voorstellen dat je zo wanhopig bent dat je je vrouw en kinderen wilt achterlaten….. ’s Avonds hebben we met z’n alle gekletst en daarna zijn we gaan slapen.

Donderdag 24 mei

Vandaag gingen we naar Davao om ons visum te verlengen. Weer lekker op zijn Filipijns, we hebben twee uur moeten wachten haha. Hierna gingen we naar de Rotery club van dr. Robillo. Het is een club van rijke mannen die verschillende projecten organiseren. We moesten een speech houden, maar eerst wilden ze dat er twee mensen helemaal voorin aan een lange tafel moesten gaan zitten om de groep te vertegenwoordigen. Natuurlijk was ik de gelukkige, samen met Lieke haha! Je hoefde alleen maar te lachen, nou dat kwam natuurlijk wel goed! ;) Na onze speech kregen we allemaal een certificaat. Echt grappig. Ook werden we uitgenodigd om naar Talicud island te gaan. Hierna zijn we nog even naar Davao gegaan om te winkelen. We hebben toen ons eerste sponsorgeld uitgegeven! Twee ventilators voor de nieuwe kinderafdeling van het ziekenhuis! We hebben nog een ijsje gehaald en zijn toen richting Calinan gegaan. ’s Avonds hebben we de verjaardagskalender voor de weeskinderen in elkaar gezet en nog even met z’n alle gekletst. Het was gezellig!

Vrijdag 25 mei

Vandaag mochten de kinderen van het weeshuis het evenement wakeboarden openen met een aantal liederen. Ze zagen er nu mooi uit en hadden nette kleren aan. Echt leuk om te zien. Het weakboarden zelf was niet heel spectaculair want we zagen namelijk alleen de beginners, die vaak eindigden in het water haha! Toen wij richting huis gingen kwamen de betere! Maar ja, vond het niet heel erg want was best wel moe. ’s Middags gingen we het eerste grote bedrag sponsorgeld uitgeven. Schooluniformen voor de weeskinderen. De weg naar de shoppinghall toe kwam er een motorrijder voorbij met aan de achterkant van zijn rode t-shirt “Never give up”. Dit vond ik echt mooi en raakte me ergens wel….. Vooral nadat ik woensdag nog iemand op de eerste hulp had gezien die een suïcide poging gedaan had… Zoveel dingen zijn hier zo tegenstrijdig… Maar de schooluniformen kopen vond ik ook echt heel bijzonder. Ik voelde me net Sinterklaas. Hierna zijn we uit eten geweest, en echt, het was zo heerlijk! Verse groenten, echt heerlijk! Nadat we onze buiken dik hadden gegeten kwamen er weer kinderen bedelen, dat vond ik wel echt weer moeilijk. Daarvoor had ik een kindje al een pakje crackers gegeven en nu had ik niets meer…….. Kon je iedereen op de wereld maar helpen…. Op de terugweg hebben Lieke, Jolijn, Wiep en ik nog een goed gesprek gehad. Dat was echt fijn!

Zaterdag 26 mei

Vandaag werden we verwelkomt door de 6 studenten van sport en bewegen die ons hier komen vergezellen. Eigenlijk had het andersom moeten zijn, maar we hadden verwacht dat ze pas laat zouden arriveren dus we lagen nog heerlijk in ons bedje toen ineens de deur open ging en vier jongens en twee meiden binnen kwamen…..! We zijn toen snel in de kleren geschoten en zijn met z’n allen gaan ontbijten. Erg gezellig! Hierna zijn Lieke, Jolijn, Wiep en ik nog naar het weeshuis gegaan om waterspellen met ze te doen. Dit hadden we beloofd, en als je iets beloofd moet je het nakomen hé! Het was echt hartstikke leuk! Het was erg heet dus heerlijk om waterspelletjes te doen. Maar uiteindelijk kwam er niets meer van de spellen en eindigden we met een watergevecht! Natuurlijk waren wij het leukst om nat te gooien wat natuurlijk ook erg goed gelukt was! Achttien tegen vier is niet helemaal eerlijk hé……! ;) Ik was nat tot op mijn ondergoed. Daarna zijn we snel naar huis gegaan om om te kleden en te lunchen. Hierna zouden we de uniformen geven. Dit was echt zoo bijzonder…. De zakken met alle spullen hadden we al klaar gezet…. Eerst hadden we ze de verjaardagskalender gegeven en daarna een kleine speech gehouden. Toen hebben we samen met Silvia de uniformen, en trouwens ook schoenen en rugzakjes uitgedeeld. Ze waren zo blij en dankbaar! Een meisje en een jongetje, allebei een jaar of 7/8 konden nu voor het eerst naar school…. Echt geweldig. De rest van de tijd heeft het jongetje met zijn rugzakje op zijn rug gelopen… Echt prachtig om te zien! We hebben trouwens ook nog een rondleiding gekregen door het weeshuis. Dit was echt mooi, het was pas geverfd dus het zag er allemaal erg netjes uit. Eerst liet Silia de kamer van de meiden zien, en later van de jongens. De kinderen slapen allemaal op dezelfde kamer. De kamer zag er heel kaal uit. Er stonden geen bedden in. Alle kinderen slapen hier op een dun matje op de grond…. Later hoorde ik dat de kinderen niet in bedden wilde slapen. Waarschijnlijk zijn ze dit vanuit thuis zo gewend…. ’s Middags zijn we naar de farm van dr. Robillo gegaan. In de open achterbak van zijn jeep maarliefst. Dat vind ik altijd zo heerlijk! Lekker snel en dan dat windje door je haar..! Ik wil jullie niet jaloers maken hoor! ;) Na veel gehobbel en gebobbel, dat dan weer wel ;) kwamen we aan in een prachtig natuurgebied. Het was leuk om te zien hoe verschillende vruchten groeien, zoals de duriam en ananas, maar ook groenten zoals obergine. ’s Avonds hadden we de welkomsparty van de sporters. Met het personeel van het ziekenhuis zijn we nog uit gegaan bij de V-place, de sporters waren namelijk erg moe van de hele reis… Wat ook erg begrijpelijk is. Als afsluiting van de nacht, zijn we bij de mac donalds gaan eten. Het was een leuke en gezellige avond geweest. Maar op een gegeven moment nadat we iedereen weer veilig in de bus zat, en ik bijna sliep hoorde ik ineens iemand zeggen dat er een ongeluk was gebeurd. Ik keek uit het raampje van ons busje en zag een tricycle met iemand erop, allemaal scherven en stukken van een motor en een zwaar gewond persoon. Zonder eigenlijk echt goed nagedacht te hebben ben ik uit de bus gegaan. De man ademde heel oppervlakkig. Eigenlijk meteen werd er tegen ons gezegd dat we niets konden doen… Het alarmnummer was al gebeld…. Op een gegeven moment wilden de verpleegkundige verder gaan, maar Lieke en ik konden dit allebei niet. We moesten zien dat er een ambulance kwam zodat de man in goede handen was. Op een gegeven moment hebben we aan Sugar, een verpleegkundige van het ziekenhuis gevraagd of we tegen de man mochten praten, niks doen konden we gewoon niet. Echt, ik heb me nog nooit in mijn leven zo machteloos gevoelt….. Er lag een man met allemaal bloed op en om zijn hoofd, en zijn benen half over zijn lichaam, te snakken naar adem en wij deden gewoon niets! Toen we naar hem toe gingen zagen we hem niet meer ademen. Ik dacht echt, hij ademt niet meer, hij is dood. Hij is gewoon dood en wij hebben niets gedaan! Maar Lieke en ik hebben toch tegen hem gepraat, we hebben gezegd dat we bij hem waren, er een ambulance aan kwam en dat hij vol moest houden…….. Op een gegeven moment snakte hij weer naar adem en op dat moment hoorde we de sirene van de ambulance en hebben we plaats gemaakt. Toen kwam Wiep ons ook halen. We moesten nu echt mee naar huis. Ik heb nog uit het raam gekeken en zag toen dat de man werd gereanimeerd. De terugweg ging echt in een roes. Ik dacht alleen maar aan de dingen die ik geleerd had, die ik had moeten doen en aan de man met zijn hoofd in het bloed en al het bloed op zijn gezicht….. Eenmaal thuis hebben we er nog met de groep over gespraat. Sommige hadden het niet meegekregen want zij waren in slaap gevallen…. Daarna heb ik nog lang met Lieke gepraat en toen het alweer licht was zijn we maar gaan slapen…..

Zondag 27 mei

Ik werd wakker met het nieuws dat de man van het ongeluk was overleden. Echt ik voelde het in mijn hele lichaam. Om 11.00 uur hadden we een afspraak met JackJack voor de rondreis. Hierna zouden we naar Malagos gaan. Een dierenpark. Ik voelde me zo stom om weer allemaal leuke dingen te doen na wat er gisteren gebeurd was. Aan de ene kant vond ik het fijn om afleiding te hebben maar aan de andere kant voelde het ook zo verkeerd. Ik voelde me totaal niet in de stemming. Maar uiteindelijk was het wel leuk. We hebben de philipine eagle gezien. Een arend die apen kan doden. Ook hebben we een slang om onze nek gehad! Ooo ik was echt bang, hij zat met zijn kop in mijn haar! Bah ik krijg er de rillingen van als ik weer aan denk. Ik weet echt niet of ik het nu nog zou durven bahbah. Maarja, je moet wat over hebben voor mooie foto’s hé?! Uiteindelijk kwamen we erachter dat de andere helft van de groep, die wat later zou komen in een ander park zaten. Dus toen zijn we daar nog even naar toe gegaan en hebben ook hier nog wat rond gekeken. Het naar huis gaan was dit keer wat lastiger. Er reden namelijk bijna geen tricycels! Uiteindelijk waren we nog met z’n drieën over en kwam er weer een tricycle voorbij, maar deze man die zette ons heeeel dik af! Na een maandje Filipijnen laten we niet meer met ons sollen dus maar weer wachten op een volgende…… Ik vond het eigenlijk nog wel een giller, want de anderen hadden een super goedkope rit terug naar huis ik dacht dat gaat ons nooit meer lukken! Maar uiteindelijk heb ik een trucje aangehouden en hier mochten we gratis op! Wel hebben ze wat foto’s van ons gemaakt, maarja voor wat hoort wat zullen we maar zeggen! We konden met hen mee tot het centrum van Calinan en daar hebben we alsnog een tricicle gepakt. Eenmaal thuis lekker gegeten en met thuis geskypt… Dit was heeeeeel fijn!

Maandag 28 mei

Vandaag gingen we naar de elderly home. Joy een verpleegkundige gaf ons nog een keer een rondleiding. Hierna werd er een activiteit gedaan met de mensen en mochten we met ze praten. Ik vond het een beetje geforceerd, maar opzich wel prima. Hierna mochten we pauze houden. Toen we terug kwamen zagen we dat er een vrouw incontinent was van urine. Er lag een grote plas onder haar stoel. Meteen werd er een dweil gepakt om het op te dweilen. De vrouw zelf kreeg echter geen schone jurk aan. Ik snapte hier echt niets van. Heb toen aan de verzorging gevraagd of de vrouw een schone jurk aan kreeg. Ik heb toen geholpen met de schone kleding aandoen, maar ik stond echt versteld. De vrouw werd gewoon voor de verpleegpost omgekleed. Totaal geen privacy! Ik vond het zo apart! Ook was er een vrouw met dementie. Ze was wat agressief en werd op een gegeven moment op een schommelstoel vastgebonden met lakens. Ik kreeg er echt een naar gevoel van….. De verpleegkundige legde uit dat dit te maken had met haar medicatie. Ze kon niets krijgen tegen haar onrust omdat ze ook al andere medicatie gebruikte die elkaars werking zouden beïnvloeden.…. De manier waarop ze met de vrouw omgingen vond ik best vreemd. Echt totaal anders dan bij ons…. Rond 11.45 uur gingen we terug naar huis. Iemand van het home for the elderly wilde ons wel terug brengen. Nou hartstikke fijn dachten we. Totdat het wel heel warm onder onze voetjes werd! Wiep zag vonken vuur in het busje en op een gegeven moment ging het helemaal roken in de bus. Als gekken zijn we er toen uitgesprongen en hebben uiteindelijk een jeepney naar huis gepakt. Ik vond het wel sneu voor de chauffeur, maar safety first zullen we maar zeggen…… ’s Middags ben ik in bed gedoken want was echt dood moe….. Hierna ben ik nog even met Annemarie en Tess naar de supermarkt gegaan en daarna hebben we gezellig met de sporters gegeten en nog even in hun huisje gekletst. Daarna zijn we gaan slapen……..

Nog een belangrijk iets, we hebben aan Helen gevraagd waarom niemand van de verpleegkundige handelde zaterdagnacht, maar nu blijkt dus dat dat hier wettelijk gezien niet mag! Iemand die op straat ligt na een ongeluk mag je niet helpen als je niet in dienst bent. Je moet wachten tot het ambulancepersoneel arriveert. Want doe je dit wel, dan word jij gezien als de verantwoordelijke en als je dan een inschattingsfout zou maken kan dit tegen je gebruikt worden….. Vandaar dus dat niemand handelde. Ik ben blij dat ik dit nu weet. Heb er nu ook een ander gevoel bij want ik snapte er echt niets van…. We zaten nota bene met allemaal verpleegkundige in de bus en niemand deed iets! Maar ik vind het echt zo’n rare regel! Bij ons is het juist andersom! Als je iemand niet helpt ben je strafbaar…….

Dit waren weer alle ervaringen van deze week……! Bedankt voor alle leuke berichtjes weer!! :)

Liefssss Xxxxxxxxx Jesse