Echte Filipino :)

Hee lieve allemaal!

Hier weer een berichtje van mij (als echte Filipino ;))!

Maandag 14 mei 2012

Vandaag gingen we voor het eerst stage lopen in het weeshuis. We konden heerlijk een beetje uitslapen want onze dienst begon pas om 8.00 uur. Eenmaal daar kwamen alle kinderen meteen naar ons toe. Een voor een pakte ze onze hand en brachten ze het naar hun voorhoofd. Dit wordt gedaan als teken van respect. Het voelde zo apart! Lisa (een van de begeleidsters van het weeshuis) vertelde ons dat ze met de kinderen wilde gaan vissen. Wij hadden een heel programma bedacht but you have to be flexible so…. , wij in een trycicle en jeepney naar de place to be. De kinderen gingen allemaal samen in een busje. Met allemaal zelfgemaakte hengeltjes kwamen ze aan. Een bamboestok, een touwtje visdraad met een stukje rubber. Echt geweldig! Ik vond het zo’n mooi gezicht! Echt weer een voorbeeld van hoe je met minder eigenlijk precies hetzelfde kan doen. Want vissen vangen, dat konden ze wel! Een voor een haalden ze de vissen uit het water! En ze waren echt totaal niet bang! De wormen werden zonder aarzelen vastgepakt en vastgemaakt aan het haakje, zelfs door de meiden! Later zijn we in het weeshuis in een grote cirkel gaan zitten en hebben we een voorstel rondje gedaan. We hadden een bal en die mochten de kinderen naar elkaar gooien. Degene die hem ving vertelde zijn naam en leeftijd. Een meisje was al 16. Een raar idee, want over twee jaar moet ze weg uit het weeshuis en al op eigen benen kunnen staan. Een vreemd gevoel had ik daarbij. Nu worden de kinderen zo beschermd opgevoed naar mijn idee. Er zit ook letterlijk een hek om het erf waar de weeskinderen verblijven. De kindjes die hier buiten wonen, komen vaak kijken als wij iets met de weeskinderen aan het doen zijn. Bijvoorbeeld bij het balspel wat we nog gespeeld hadden. Heerlijk om de weeskinderen zo vrolijk en vrij te zien, maar ook weer heel raar als je dan denkt aan hun achtergrond en als je aan de andere kant van de poort kinderen ziet staan die nog geen onderbroek aanhebben. Best lastig vind ik dat….. ’s Middags waren we vrij. Heerlijk, eindelijk kon ik de lakens van mijn bed uitwassen. Na drie weken zweten vond ik dit wel een keertje nodig haha!

Dinsdag 15 mei 2012

Vandaag hadden we weer een stagedagje in het weeshuis. We zijn begonnen met een actief spel. Badman heette het. De kinderen moesten naar de overkant rennen zonder getikt te worden. Werden ze getikt, dan moesten ze de tikker mee gaan helpen. Echt leuk om de kinderen zo actief en energiek te zien! Hierna hebben we cakejes met ze versierd, echt net zoals we het vroeger zelf op kinderfeestjes deden. Ze vonden het echt leuk. We hadden smarties en spekjes gekocht. Eigenlijk wilden we slagroom kopen, maar dat konden we niet vinden in de winkel, zoals wel meer dingen niet haha! Dat is zo grappig, dan vraag je iets aan iemand die daar werkt en meteen word je geholpen. Als diegene er zelf niet uitkomt, komen de hulptroepen helemaal tevoorschijn! Vaak vind je uiteindelijk niet wat je nodig hebt, kom je bij iets anders uit of vertellen ze dat ze het niet hebben. Zo hadden we ook een keer dat we opzoek waren naar washandjes. Wat bleek, die gebruiken ze hier helemaal niet! Maargoed, nu hebben we maar een jamlaagje op het cakeje gesmeerd zodat alles een beetje zou blijven plakken…. Niet dat dat echt het geval was, want de kinderen maakten de cakejes zo hoog met snoepgoed dat het er telkens weer afviel! Hierna hebben we limbo gedanst, stoelendans gedaan en zelf memorie gemaakt. Dit vond ik heel leuk, want op deze manier hebben we de kinderen ook echt iets geleerd. We hadden namelijk allemaal Engelse woordjes verzonnen. Deze schreven de kinderen dan op en maakten er een tekening bij. Een aantal kinderen komen trouwens uit de bergen en kunnen bijna geen Engels. Dit is af en toe best wel lastig! Tenslotte hebben we het spel moordenaartje gedaan! Dit kenden de kinderen hier ook! Echt grappig! Ze waren echt ontzettend enthousiast! Ik merkte dat sommige kinderen heel erg zochten naar intimiteit. Sommige kwamen telkens tegen me aan zitten en wilden ook mijn hand vasthouden. ’s Avonds, terwijl Lieke en ik een goed gesprek hadden hoorden we ineens gezang, we keken op en zagen in een keer een hele stoet mensen voorbij komen met allemaal kaarsjes! Het was donker dus een beetje bang waren we wel! Maar we waren zo nieuwsgierig dat we aan een vrouw die tv aan het kijken was in een hutje van ik denk 2 bij 2 midden in de natuur, vroegen wat het was. Heel apart trouwens! Ze vertelde dat we maar mee moesten komen. Met een klein avontuurtje door smalle, donkere zandpaadjes met allemaal bananenbomen kwamen we uit bij een klein houten huisje. Er stonden allemaal mensen voor met kaarsjes en wat mij ook opviel was dat veel kinderen een rozenkrans droegen. Meteen was er aandacht voor ons en werd er een beetje uitgelegd wat ze deden en waarvoor. Elke dag, met uitzondering van de zaterdag wordt de Holy Mary (Heilige Maria) van huis naar huis gebracht. Er wordt dan gebeden en je mag een wens doen. Samen met de mensen daar hebben we met het licht van een kaarsje, in de buitenlucht gebeden. Ik vond het echt heel bijzonder. Later mochten we het huisje binnen en mochten ook wij bidden en een wens doen. Wanneer je dit deed mocht je de handjes van de Holy Mary vasthouden. Ik vond het echt heel speciaal! Hierna werd er brood en limonade gedeeld! Echt grappig, we kwamen Cedric, de zoon van een verpleegkundige in het hospital tegen en de kinderen die we bij het basketballen ontmoet hadden!

Woensdag 16 mei 2012

Vandaag vroeg op, 3.30 uur om precies te zijn. En het was echt vroeg, want ik ging pas om 1.00 uur mijn bed in. 4.00 uur moesten we klaar zijn. Op Filipijnse tijd was dit natuurlijk iets later, 4.30 uur haha! Het personeel van de keuken en personeel van St. Bernadette en St. Anne gingen mee. Echt leuk dat wij ook uitgenodigd waren. Qua zitplaatsen was er echter minder op ons gerekend! We gingen met maar liefst 26 personen in een busje. Telkens dachten we voller kan echt niet! Maar toch werd er nog een aantal keer gestopt om een aantal mensen en niet te vergeten een gebraden varken op te halen. Gewikkeld in karton mocht hij onder het bankje liggen waar ik boven zat. Wat een geluk! Haha! Koude voeten had ik in ieder geval niet, want hij was gewoon nog warm! Puur natuur en vers van de pers dus! De banden van het busje hadden het zwaar en hadden ook een aantal keer wat extra lucht nodig. Wij kregen dan de tijd om even onze benen te strekken, en ook wat extra (frisse) lucht te happen. Maargoed weer een avontuur meegemaakt. Vier mannen vonden het toch iets te gezellig in het busje dus besloten ze de rest van de reis op het dak door te brengen. Dit in gezelschap met een heleboel rugzakken die met maar liefst 1 touw(tje) waren vastgemaakt. Everthing is possible here in the Philipines! Na een lange reis, van ik denk 6 uur kwamen we aan bij een huisje. Hier heb ik de eerste kakkerlak gespot. Blehh. Hierna hebben we wat sterappels van de bomen geplukt. Ik kende het fruit helemaal niet maar vond het erg lekker! Daarna zijn we door naar een resort gereden. Hier hebben we het gebraden varken gegeten en een heerlijke duik genomen. Al snel gingen we naar het “resort” waar we zouden verblijven. Echt het is trouwens wel heel belangrijk dat je hier flexibel bent en dat je alles maar op je af laat komen, want op een gegeven moment hadden we echt geen idee meer waar we terecht zouden komen we gingen we bus in, bus uit…. Naar het resort toe hebben Lieke en ik en later ook Annemarie op een truck gezeten. Dit was zo geweldig! Wel hadden we het idee dat de bestuurder het een en ander gedronken had want hij slingerde namelijk nogal! Maar het was heerlijk! De wind door je haar de palmtakken waarvoor je moest bukken en het prachtige uitzicht! Echt heel leuk! Eenmaal daar aangekomen hebben we weer heerlijk in de zon gelegen en volleybal gespeeld. Dit was echt super leuk! Heerlijk om weer even in beweging te zijn en lekker fanatiek bezig te zijn! Een nadeeltje was dat mijn slippers kapot waren zodat ik met mijn blote voeten op nogal wat steentjes moest rennen.. Maarja alles went zullen we maar zeggen ;) ’s Avonds was er weer gezorgd voor een heerlijke maaltijd en ook wij hadden dit keer ons steentje bijgedragen. Echte Hollandse pannenkoeken hebben we gebakken. Dit was een dealtje dat we vorige week met een aantal Filipino’s gesloten hadden. Oja, er wilden weer verschillende mensen met ons op de foto, vooral veel liefhebbers wilden foto's van ons in bikini……. Maar er kwam ook een vrouw op ons af die vroeg of wij haar baby’tje vast wilden houden zodat zij een foto kon maken. Dat vond ik wel leuk, echt een schattig jongetje met al een ontzettende bos haar! Geweldig. Ze vroeg hoe oud wij waren en waarom wij geen kinderen hadden… Ze was zelf ook nog maar jong... Echt veel jonge moeders hier! ’s Avonds heb ik mijn angst overwonnen….! Samen met Annemarie en Jolijn heb ik een balut ei gegeten. (half uitgebroed ei) Dit ei was 16 dagen oud. Gelukkig zaten er nog geen veren aan het kuiken…. Eerst moest je het vruchtwater opdrinken, dan de placenta eraf halen en dan….. de details zal ik jullie besparen! Maar het smaakte serieus gewoon naar ei. Daarna snel een grote slok cola erachteraan en vanaf toen was ik dus een echte Filipino :) Haha! ’s Avonds hebben we ook nog een duik gemaakt in het heldere water en hebben we ons gewassen in de buitenlucht …… We hebben zo gelachen! We waren eigenlijk een beetje op zoek naar een douche, maar die bleek er helemaal niet te zijn! Wel was er een waterpomp. Onze armspieren hebben we dus ook weer flink getraind haha! Ook hebben we nog lekker gezongen. Zonder karaoke is een Filipijnse avond niet compleet! En tenslotte hebben we gekingst. Wat een lol met de filipino’s! Echt geweldig! De nacht mochten we met z’n drieën doorbrengen in een kamer waar net een twijfelaar in paste. Het matras was echter gone. Maar geen gezeur want om precies te zijn hebben we hier 2 uur gebruik van gemaakt. Om 4.30 moesten we namelijk weer op voor de volgende dag…..

Donderdag 17 mei 2012

Vandaag stonden we dus weer lekker vroeg op! Onze twee uur slapen werd beloond, we mochten namelijk een berg “beklimmen”! Op slippers trouwens haha! Het was echt super warm maar het uitzicht was echt ontzettend mooi! Hierna zijn we gaan ontbijten en mochten we weer in de bus om vervolgens een bootje te nemen naar een eiland. Echt weer een prachtig strand! Het was toen pas 9.00 uur terwijl we het idee hadden er al een halve dag op te hebben zitten. Dat was zo raar! Helaas gingen we 11.00 uur al weer terug, want er stond nog een lange reis naar huis op ons te wachten….. Maar eerst gingen we nog even lunchen in een ziekenhuis. Het was echt een heerlijke lunch! Heel veel soorten verse vis! Echt lekker! Maar de terugreis… de banden van de bus waren te zacht dus toen we alles gepakt hadden en iedereen ready to go was, konden we er weer allemaal uit en moesten we wachten op iemand die de banden van de bus zou oppompen… Ondertussen hoorden we dat er een cockfight was. Wij gingen kijken en echt, ik wist niet wat ik zag. Vier hekken met erin mannen met hanen. Eromheen echt ontzettend veel mensen die aan het schreeuwen en roepen waren. De cockfight is hier een traditie. Twee hanen worden helemaal opgefokt er dan wordt er geld geboden op de haan die het sterkst zou zijn. Een haan wint als de andere haan niet meer terug pikt. Vreselijk.. Er zaten messen aan de poten van de hanen…… Op een gegeven moment werden de hanen los gelaten en vlogen ze op elkaar in. Ik ben meteen weg gegaan. Ik kon het niet aan zien en ergens had ik ook zoiets van ik wil hier gewoon niet naar kijken. Ik wachtte nog even op de anderen en toen zag ik dat de haan die verloren had helemaal bebloed uit de “ring” kwam. Hij had wonden op zijn lijf en zijn pootje was gebroken..... Hierna hebben we een ijsje gegeten en zijn we richting huis gegaan. We zaten weer lekker knus zoals gewoonlijk haha! Het enige verschil met de heenreis was nu dat er geen varken onder ons bankje lag, maar een aantal very big fishes. En ja, het rook heerlijk in de bus! Wat een lucht komt er van die beesten af, niet normaal! Op een gegeven moment hadden we even een break. Heel fijn want mijn blaas stond echt op springen. Op een markt gingen we naar de wc en echt wat een grap! Er hing een bordje en daar stond op dat je voor defecating haha meer moest betalen dan voor urinating! Het dubbele maar liefst! ’s Avonds rond een uur of acht kwamen we thuis aan. We hebben toen weer in het ziekenhuis gegeten, lekker gedoucht en nog even wat spellen voor het weeshuis voorbereid. Hierna zijn we lekker gaan slapen voor de laatste werkdag van deze week.

Vrijdag 18 mei 2012

Vandaag hadden we weer stage in het weeshuis. We begonnen met een soort van toernooitje. Leuk om te zien hoe graag de kinderen willen winnen en hoe enthousiast ze zijn! Hierna hebben we het spelletje wie ben ik gedaan. De kinderen kregen een papiertje met een Engels woord op hun hoofd en moesten vragen stellen om erachter te komen wat ze waren. Als ze het geraden hadden mochten ze het papiertje houden. Op een gegeven moment zag ik bijna geen kinderen meer, maar alleen nog maar gezichten helemaal vol beplakt met papiertjes! Geweldig! Hierna hebben we touwtje met ze gesprongen en het spel annemariakoekkoek gedaan. De middag hadden we weer heerlijk vrij. We hebben toen flink de handen uit de mouwen gestoken om ons huisje een beetje te cleanen. Helaas werd ons poetswerk niet beloond. ’s Avonds hadden we namelijk bezoek van een muis! Ieuw! Hij had natuurlijk de kamer uitgezocht waar ik die avond moest slapen haha! We hebben op stoelen gestaan gegild en gekrijst, ik kreeg er helemaal de rillingen van! Maar onze grote held Wiep die zou hem wel even gaan vangen. Helaas was deze muis haar echter te slim af. Hij liet zich niet meer zien! We hadden geen kaas helaas………… ;)! Maar hier moet je creatief zijn dus uiteindelijk de bezem gepakt en hem naar buiten gejaagd! Wat was hij snel! ’s Avonds hebben we nog een kaartspelletje gedaan en zijn we heerlijk gaan slapen…. Zonder een muis in ons huis! ;)

Zaterdag 19 mei

Vanochtend lekker een beetje uitgeslapen. Weekend! Vandaag gingen we naar Davao om een dagje te shoppen. Ook vandaag zag je weer het grote verschil tussen arm en rijk…. Aan de ene kant van de straat zag je dikke auto’s en je hoefde maar om te kijken of je zag mensen bedelen… Weer kwam er een vrouw met een kind op haar arm op ons af. Ook stond er een hele oude man die zijn hand op hield. Dit vind ik toch nog steeds heel moeilijk en ik moet ook zeggen dat ik hier niet aan gewend raak. Doets kwam ons ophalen en ’s avonds hadden we een afscheidsfeestje van de Engelse meiden. We gingen uit en echt we hebben het weer meegemaakt hoor! Na een aantal barretjes gehad te hebben kwamen we uit bij een club met een groot open balkon. Er was een live band met Filipijnse- en top 40 muziek! Dus wij liepen naar het podium om te gaan dansen en ineens waren letterlijk alle schijnwerpers op ons gericht! We zagen ons zelf op een scherm boven het podium echt helemaal ingezoomd! De hele tijd was de camera op ons gericht en de hele “zaal” kon meegenieten! Haha!Hierna hebben we nog gezellig met de Filipijntjes gekletst, in de bus gesprongen richting Calinan en toen na een heerlijke douche gaan slapen.

Zondag 20 mei

Ook vandaag hebben we kunnen uitgeslapen. Toch slaap ik niet zo lang uit als thuis. 10.30 uur en dan is het echt op! Ik ben toen snel naar de keuken gegaan en heb ons ontbijtje gehaald. Anderhalf uur later konden we weer naar de keuken voor de lunch haha. Omkomen van de honger doe je hier echt niet! Vandaag gingen de Engelse meiden vertrekken. Ze hadden ons nog uitgenodigd om een taartje te eten. De taart was heerlijk zoet! Echt Filipijns dus! We hebben afscheid van ze genomen en daarna ben ik mijn verslag gaan schrijven… Toen nog even geskypt met thuis en daarna zijn we met Belinda, Cedric en Dr. Robillo naar de kerk geweest. Heel bijzonder. Het was erg druk vond ik, terwijl ik later hoorde dat het erg rustig was! Er werd gezongen door twee meiden en er waren ik denk wel vier misdienaars. Aan het eind van de mis renden alle kinderen door de kerk om de hand van de priester naar hun voorhoofd te brengen als teken van respect. Heel apart, maar mooi om te zien. Aan het eind van de mis hebben we nog een kaarsje aangestoken…… Dit vond ik fijn en bijzonder om te doen hier.

Ik ben nu al weer meer als een maand in de Filipijnen maar nog steeds vliegt de tijd! Bedankt weer voor jullie berichtjes! =)

Paalam! Good bye! Doeiii!

Liefs Xxxxxxxxxxxx Jesse