Laatste weekje Calinan………

Lieve allemaal,

Nog een weekje en dat zit het avontuur waar ik zo nieuwsgierig naar was er al weer bijna op…. Ik kan het bijna niet geloven. Aan het eind van deze week zullen we afscheid moeten nemen van de mensen waar we de afgelopen tien weken zo veel mee opgetrokken hebben…. Ik moet er nog niet aan denken…!

Maandag 25 juni

Vandaag mochten we een dagje stage lopen in het moeder Teresa huis. We hebben niet veel meer gedaan dan het vertroetelen van de baby’tjes en kindjes, maar ik vond het ontzettend leuk! Heerlijk om die kleintjes een beetje liefde te geven… We mochten de kinderen voeden en verschonen, en daaruit bestond eigenlijk een groot deel van de dag…. De kinderen waren echt ontzettend lief. Af en toe vond ik het wel lastig, want als een kind huilde, en ik het dan uit zijn of haar wieg haalde, was het eigenlijk vrij snel stil, maar zodra ik het dan weer terug legde begon het weer te huilen! Zo bleef ik dus bezig de hele dag haha! Hierna zijn Wiep, Jolijn, Lieke en ik nog naar het overheidsziekenhuis geweest. We gingen namelijk medicijnen kopen voor patiënten die zich dit niet konden veroorloven. Nou na ik denk wel bij 5 verschillende apotheken te zijn geweest mochten we de medicijnen zelf aan de patiënten afgeven. Nou echt, wat we hier zagen………………. We hadden in een van de andere weken een rondleiding gehad in dit overheidsziekenhuis. Ik vertelde toen dat dit me heel erg was meegevallen, dat het er eigenlijk heel modern uitzag…… Maar we zijn nu ook op de normale afdelingen geweest van het ziekenhuis… Ze hebben ons met de rondleiding serieus alleen de moderne afdelingen laten zien….! Ik vond dit best erg, ik voelde me gewoon een beetje belazerd! Echt, het was dus wel zo.. de afdelingen lagen mut, maar dan ook echt mut vol. Veel bedden hadden geen matras. In plaats van op een matras sliepen mensen op karton… Bij de kinderafdeling lagen er meerdere patientjes in een bed….. Echt ongelofelijk! Druk dat het was, en vol……… Ik wist gewoon echt weer eens niet wat ik zag en wat ik meemaakte….. Dit was gewoon hetzelfde ziekenhuis, als het ziekenhuis dat ik een aantal weken eerder had gezien, met de meest moderne apparatuur! Ongelofelijk, ik kon het bijna niet geloven….. ’s Avonds zijn we lekker gezond gaan eten in de jollibee ahum, en hebben we een taxi naar huis gepakt… Eenmaal thuis zijn we even naar de kerk geweest om een kaarsje aan te steken……. Blijft toch een mooi gebaar en fijn gevoel.

Dinsdag 26 juni

Vandaag mochten we stage lopen in het overheidsziekenhuis! (DMC, Davao Medical Center) Ik was heel erg benieuwd, want het had heel veel moeite gekost om hier toestemming voor te krijgen. Ik snapte nu wel waarom trouwens…… Ik stond samen met Annemarie op de kinderafdeling. We werden hartelijk ontvangen, maar verder werden we eigenlijk een beetje aan ons lot over gelaten. Het was ontzettend druk. Eigenlijk hadden de verpleegkundigen niet echt tijd voor ons. De hoofdverpleegkundige heeft ons wel een rondleiding gegeven, maar daar bleef het eigenlijk ook bij…. Heel erg vond ik het niet. Als je wilde kon je wel gewoon vragen stellen aan andere verpleegkundigen die aan het werk waren. Maar echt, ik heb mijn ogen weer uitgekeken. Ik zal is een paar dingen opnoemen die ik zag: baby’tjes lagen met z’n tweeën of drieën in een bed, infusen werden geprikt en verwijderd zonder handschoenen, voor de douche en toilet ruimte zat geen deur, (die was namelijk kapot), kinderen lagen op karton, watchers, (familieleden of naasten van de patiënt) zaten op de grond, de bedjes waren verroest, overal lag eten van de watchers, overal lag eten van de patiënten, mensen droegen kleding die vuil was of kapot, een babytje dat met zeven maanden was geboren, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het was echt ontzettend indrukwekkend……… Ook zijn we op de kinder intensive care geweest. Ook dit was erg indrukwekkend…. We mochten hier naar toe omdat er een kindje overgeplaatst moest worden. Het had een epileptisch insult gehad. Op de hele afdeling, waar zo’n 128 kinderen liggen staan trouwens maar twee verpleegkundigen. Er werkt ook nog wel ander personeel, maar zij zijn niet verantwoordelijk. Ook spraken we met een arts, hij vertelde dat hij 400 patiënten op een dag had…. Ik vond het bijna ongelofelijk…. Na onze dienst zijn we naar China town geweest, een shopping hall. Je raad het al, hier hebben we even lekker geshopt. ’s Avonds heb ik met Annemarie het fotoboek voor Helen en dokter Robillo in elkaar gezet. We hebben nog wel ontzettend gelachen, want op een gegeven moment raakte we aan de praat met de mensen die de foto’s voor ons uitprintte en lolde we een beetje maar daarna konden we weer terug omdat we de usb vergeten waren! Eenmaal thuis hebben we nog even snel een picture geschoten met de hele groep voor de afscheidscadeautjes voor dr. Robillo en het personeel. Hierna kon ik eindelijk mijn waarbenjij.nu plaatsen en heb ik geskypt met Juul! :) Ook eindelijk haha ;)!

Woensdag 27 juni

Ook vandaag mochten we weer in het overheidsziekenhuis werken, dus ook vandaag weer lekker vroeg uit de veren. 05.00 uur om precies te zijn. Maar dit maakte me helemaal niets uit, want vandaag mocht ik samen met Annemarie op de eerste hulp werken! Dit leek me echt ontzettend interessant! Maar ook hier, ontzettend veel patiënten en weinig tijd voor jou als leerling. We kwamen binnen en meteen zagen we al een reanimatie. Niet veel later nog een…. Het ging bij beide gevallen om wat oudere dames. Beide hebben ze het niet overleefd. Dit blijft heftig vind ik……. Ook hebben we een kindje gezien met spruw en een kind met kanker in het oog. Dit vond ik erg heftig. De tumor was erg groot geworden omdat de ouders geen geld hadden het kind te laten behandelen. Dan wordt je echt weer even met je neus op de feiten gedrukt dat je hier niet in Nederland bent maar in een derde wereld land………. Tess en Nicole hadden ons verteld dat je via de eerste hulp bij de operatiekamers kon komen. Eigenlijk durfde we het niet zo goed te vragen omdat we bang waren dat het niet mocht. Maar we wilden het super graag want hier worden operaties echt aan de lopende band gedaan! Na veel moed bij elkaar verzameld te hebben, hebben we het toch gevraagd. Een aantal verpleegkundigen zeiden dat ze het niet wisten of het mocht, maar wij waren niet voor een gat gevangen en vroegen gewoon telkens andere verpleegkundigen. Op een gegeven moment zei een verpleegkundige tegen ons, ga maar kijken en vraag het daar maar. Nou dit hebben we meteen gedaan. We voelde ons wel een beetje sneaky, maar we waren binnen. Hier hebben we weer een prachtige ervaring opgedaan. We hebben gezien hoe een kindje ter wereld kwam met een keizersnede. Echt, ik vond het super interessant en erg mooi! Het ging echt ontzettend snel! Ook hebben we nog een appendectomie gezien. (Operatie waarbij de blinde darm wordt verwijderd.) Ook dit was erg interessant! Hierna ben ik met Annemarie naar huis gegaan. De anderen gingen met Helen mee naar Davao om inkopen te doen van het sponsorgeld. Eenmaal thuis zijn we snel in de douche gesprongen want vandaag was de dag dat we een afscheidsfeestje georganiseerd hadden…. We hadden een barbecue en Nicole had voor een karaokeset gezorgd. Het was echt ontzettend leuk! Ik heb me vermaakt tot dat het weer licht was. Vroeg in de morgen ging ik naar huis……. 24 uur had ik erop zitten haha!

Donderdag 28 juni

Vandaag gingen we langs alle instellingen om afscheid te nemen. Eerst gingen we naar het healthcenter, daarna naar de bevallingskliniek en tenslotte naar de elderly home. Hierna zijn we met z’n allen langs alle afdelingen van het ziekenhuis gegaan. De rest van de dag heb ik mijn tas gepakt en opgeruimd. ’s Avonds ben ik nog even met Annemarie naar de markt en de NCC geweest om nog wat foto’s te maken. Want dit is zo normaal geworden dat ik eigenlijk vergeten was er foto’s van te maken! ’s Avonds zijn we met z’n alle naar Davao gegaan om voor de laatste keer te eten. Dit was erg gezellig. Eenmaal thuis heb ik mijn tas nog verder gepakt en wat gedronken op st. Bernadette. De afdeling met verpleegkundigen waar wij het meest mee opgetrokken zijn deze stage… Het was erg gezellig, en weer erg laat geworden…………

Vrijdag 29 juni:

Vandaag was echt de dag van vertrek…… Erg, maar ik zag er best wel tegenop. Na tien weken heb je zonder dat je het in de gaten hebt toch wel wat moois opgebouwd met de mensen hier… Na een kort nachtje mochten we er weer uit om voor de laatste keer in de keuken van het ziekenhuis te ontbijten……. Hierna moesten we de koffers pakken en afscheid nemen…… Het voelde zo raar! Net of we gewoon even een weekendje weg gingen en weer terug zouden komen. Zo gek dat je deze mensen misschien wel nooit meer gaat zien! Veel Filipijnen vroegen ook, komen jullie volgend jaar weer terug?? Na veel knuffels te hebben gegeven en wat traantjes te hebben gelaten moesten we echt gaan……… Doods en Helen brachten ons naar het vliegveld. Dit was echt even moeilijk…. Maar, nu kon de reis echt beginnen!!

Dankjewel allemaal voor al jullie leuke reacties. Echt leuk om te merken dat jullie me gevolgd hebben. Ik ga nu aan de rondreis beginnen en laat over twee weken weten hoe het geweest is!

Ik heb hier echt ontzettend veel geleerd. Over de verpleegkunde, maar ook over mezelf. Ik ben me van veel dingen bewuster geworden. Ik ben echt super blij en dankbaar dat ik dit heb kunnen doen. Het is echt een ervaring die ik mijn hele leven niet zal vergeten! Ik ga de mensen hier, maar ook gewoon het sfeertje en Calinan echt missen! Ik hoop dat ik hier ooit nog terug kom………. Maar nu ga ik eerst nog genieten van de rondreis!

Ik wil jullie ook nog allemaal super bedanken voor het sponsorgeld. We hebben er veel mooie dingen mee kunnen doen….. Ik zal even vertellen wat we gekocht hebben:

Isaac T Robillo Memorial Hospital:
2 elektronische bloeddrukmeters
1 dopler
2 ventilatoren (voor op de nieuwe kinderafdeling)
1 saturatiemeter
4 zuurstofregulatoren
1 dressingkar (kar voor schoonmaken van wonden)
1 zuurstoftank vervoerder
1 bevallingstafel
1 verrijdbare operatielamp
1 emergency car (kar voor alle eerste hulp materialen)
1 mopsqueezer
1 bloedsuikermeter

Weeshuis:
Schooluniformen voor alle 18 kinderen
Schooltassen voor alle 18 kinderen

Healthcenter:
2 elektronische bloeddrukmeters

Bevallingskliniek:
1 dopler

Moeder Teresa huis:
1 zak rijst
5 pakken luiers

Huis voor de misbruikte meisjes:
Gevulde toilettasjes voor 35 kinderen

House of hope:
Chemotherapie voor vier kinderen

Opvanghuis balay dangpanan:
Medicatie voor 6 kinderen

Schooltje in de bergen:
Schoolmaterialen voor 25 leerlingen

Tot snel allemaal!!!
Heel veel liefs Jesse