Alweer 6 weken in de Filipijnen

Hello Everybody

Er zijn alweer 6 weken voorbij! We zitten nu precies op de helft, en zijn al over de helft wat stage betreft! Voor jullie het weten ben ik weer thuis! ;)

Ik was bij de dinsdag gebleven dit keer….

Dinsdag 29 mei

Vandaag gingen we naar de rehab clinic (afkickkliniek), de streetchildren en het boys home. Een kliniek voor criminele jongens. We begonnen met de rehab clinic. Hier kregen we een rondleiding. Ze vertelde dat alle jongens elke dag rond 4.00 of 5.00 uur op moeten. Ze moeten dan zelf hun bed opmaken. Maar hieronder valt niet het opmaken zoals wij het kennen hoor! Echt, het moet zoo strak! Een jongen moest het voordoen en hij had er serieus gewoon een liniaaltje bij om alle lakens strak te strijken… Ik vond het best wel heftig om te zien. Met een lach vroeg het meisje dat ons rondleidde of wij het ook wilde proberen… Ook lieten ze zien hoe ze broeken, onderbroeken, T-shirts en sokken opvouwde. Echt, ze maakte er hele kleine pakketjes van! Dit alles werd trouwens gedaan om de jongens discipline bij te brengen. Er hing trouwens ook een bord met allemaal straffen. Een daarvan was dat het haar werd afgeknipt. Ik weet niet wat de andere straffen zijn en of ik dat überhaupt wel wil weten… Er zaten trouwens maar vier vrouwen. Toch wel typisch vond ik dat. Hierna gingen we naar de streetchildren. Hier hing wel een goede sfeer vond ik. Maar ook hier alleen jongens. Ze vertelde dat dit gescheiden was omdat er anders nog meer problemen zouden kunnen ontstaan…. De jongens mogen hier maar twee jaar verblijven. Daarna moeten ze weer terug naar huis of naar een ander opvang centrum. Als ze naar huis terug gaan worden er sponsoren voor de ouders gezocht zodat het kind naar school kan blijven gaan. Helaas is dit niet vaak het geval want een groot deel van de kinderen is weggelopen van huis waardoor ze op straat beland zijn…… De redenen hiervan waren heel divers, bijvoorbeeld te weinig aandacht of liefde, te weinig eten, maar ook misbruik, op lichamelijk, geestelijk en seksueel gebied….. Hierna gingen we naar de kliniek voor de criminele jongens. Dit vond ik echt het heftigst. Eerst kregen we een filmpje te zien en hierna weer een rondleiding. Maar echt, in dat kamertje waar we het filmpje bekeken hing een bord met alle namen, leeftijden en de zaak waarvoor ze zaten. Echt vreselijk. Jongens van 15 jaar zaten gewoon voor verkrachting! En andere jongens van 17 voor moord! Ongelofelijk…….. Op die leeftijd moet je denk ik echt met hele andere dingen bezig zijn…. Onbegrijpelijk. Ik dacht echt, wat heeft zo’n jongen meegemaakt dat hij tot zoiets in staat kan zijn? Hierna zijn we naar huis gegaan en ben ik vroeg in mijn bed gedoken.

Woensdag 30 mei

Vandaag moesten we vroeg op. We gingen naar de bergen. Voordat we echter vertrokken waren we wel 1 ½ uur verder….. Nadat dr. Robillo was aangekomen en wij in de achterbak zaten, helemaal klaar om te gaan, blijkt dat de accu leeg is! Gelukkig was dit uiteindelijk nog redelijk snel gefixt. De natuur was echt weer prachtig! Het liefst zou ik alles willen vastleggen, maar helaas kan dat niet! Hoe hoger we gingen hoe kouder het werd. Dat merkte we echt goed zeg! Op een gegeven moment zijn we gestopt bij een huisje en daar hebben we wat chocomel gedronken en een stuk brood gegeten. Heerlijk! Het regende trouwens ontzettend! Dus we zaten meteen lekker droog! Hierna zijn we nog bij een aantal plaatsjes/huisjes gestopt en daarna hebben we heerlijk geluncht! De regen hield niet op maar dr. Robillo wilde ons iets laten zien waarvoor we, ik denk een half uur moesten lopen. Nou, het was modderig! Echt we liepen door een pad en het was echt vuurrode en oranje klei! Heel apart! We kwamen uit bij een prachtig landschap met een heel klein houten huisje. Hierbij stonden allemaal mensen. Of het een grote familie is? Geen idee. Maar het was er echt prachtig! De mensen waren echt weer helemaal een met de natuur. Wij waren echt van de verzopen katjes haha! Ik schrok op het begin een beetje want het leek net of ze bloed in hun mond hadden… maar het bleek een of andere rode boon te zijn! Maar hun tanden doet dat niet bepaald goed volgens mij! Wat hebben die mensen zwarte tanden zeg! Als ze al tanden hebben… Ook waren er allemaal vrouwen met baby’s in een doek op hun lichaam. Echt heel mooi en indrukwekkend om te zien! We hadden drinken en eten over van de lunch. Dit hebben we uitgedeeld. Echt zoiets heb ik ook echt nog nooit gezien! Alle kinderen zaten eromheen en schrokten het voedsel naar binnen! Bij sommige zat het zelfs in het haar van gulzigheid. Jeetje, dan denk je echt wij kennen echt geen honger! Wat een gezicht. Ik wist gewoon niet wat ik zag! De ouders van Tess hadden ook nog pennen uitgedeeld. De mensen wisten alleen niet hoe ze ze moesten gebruiken. Zo raar, zoiets normaals als een pen! Hierna gingen we weer door de prachtige natuur terug. Onze conditie werd weer even flink getest want de terugweg was berg op! De terugweg was best wel koud, want we waren allemaal nat en zaten in de open achterbak van dr. Robillo. Eenmaal thuis heb ik gewassen voor het leven! Ik had echt niets schoons meer op een hemdje na! Daarna zijn we gaan eten en hebben we gezellig met z’n alle gekletst. Rond 20.00 uur zijn we richting de sporters gegaan. Het plan was om het dansje te oefenen voor het 33-jarig bestaan van het ziekenhuis. Maar er was weer een ongeluk gebeurd.. Weer een ongeluk in het verkeer. Twee mannen waren met een motorcycle op elkaar gebotst. Een man was aan het overgeven en de ander lag in kritieke toestand op de eerste hulp. Hij was geïntubeerd en werd beademd. Hij had een hersenfractuur en waarschijnlijk een bloeding in zijn hersenen. Er kwam bloed uit zijn oren en hij had een bloeding in zijn slokdarm. Dit werd er met een slang uitgezogen. De arts vertelde ons dat hij 50% kans had om te overleven maar dat zijn ervaring was dat deze patiënten meestal overlijden….. Best wel heftig weer, maar echt totaal anders dan het ongeluk hiervoor. Nu werd de man geholpen… Uiteindelijk werd hij overgeplaatst omdat er een CT-scan gemaakt moest worden. ’s Avonds heb ik met Lieke gebasketbald en hebben we nog gezellig gekletst…….

Donderdag 31 mei

Vandaag stonden we om 3.45 uur op voor de sportdag. De aankomende dagen staan helemaal in het teken van het 33-jarig bestaan van het ziekenhuis. Er wordt gesport en zondag wordt er een missverkiezing gehouden…. We werden bij een huis afgezet en hier was de rest van het personeel. Natuurlijk werden er wat foto’s geschoten en na lang wachten konden we vertrekken. Ongeveer 5 km moesten we terug lopen naar het ziekhuis. Rond 6.00 gingen we ontbijten. Hierna hebben Wiep en ik nog even gedanst met het personeel en daarna zijn we in bed gedoken. Helaas mochten wij als vrouw zijnde niet basketballen! Dit was alleen voor de mannen. In de pauze hebben Lieke en ik toch even onze kans gegrepen en hebben we een felle pot tegen de sporters gespeeld. Echt leuk! Hierna zijn we gaan lunchen en hebben we het dansje voor het 33-jarig bestaan van het ziekenhuis geoefend. Helaas regende het vandaag heel veel dus uiteindelijk werd een deel van de sportdag afgelast. Nadat het opgeklaard was hebben we nog een potje met de jongens gevolleyd…..

Vrijdag 1 Juni

Ook vandaag weer sportdag en ook vandaag weer regen…. Helaas. We hebben vandaag twee wedstrijden gevolleyd en allebei gewonnen! ’s Ochtends zijn Lieke en ik het dorp ingegaan. We hadden make-up, gel, en ballonnen meegenomen. Uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen tevoorschijn! Echt geweldig! Zo blij dat ze ermee waren! Echt leuk! ’s Avonds zijn we voor de verjaardag van Tess uitgegaan met de sporters! Het was gezellig!

Zaterdag 2 Juni

Vandaag weer niet gesport op de sportdag haha! Maar wel geluisterd naar het gegil van de meiden die echt gewoon helemaal hysterisch worden van de blanke mannen die volleyballen! ’s Avonds hebben we de verjaardag van Tess gevierd en zijn we gaan slapen………

Zondag 3 Juni

Vandaag moesten we redelijk vroeg uit de veren voor de kerkdienst. Het was weer erg mooi. Nog steeds erg indrukwekkend om te zien hoe vol de kerk zit. Ook het feit dat de vogels gewoon binnen rondvliegen. Wat ik ook echt grappig vind is dat iedereen gewoon een keer binnen komt. Het is niet net als bij ons dat je er om een bepaalde tijd moet zijn. Je kunt gewoon in en uit lopen. Hierna was de missparade. Elk jaar wordt er een miss verkozen. Gelukkig nam Sacha deze taak op zich! Aan haar de eer om op een prachtig versierde truc te zitten en als een koningin in een optocht naar iedere voorbijganger te zwaaien. :) ’s Middags gebeurde er echt weer iets heel heftigs. Er werd een jongetje binnengebracht op de eerste hulp. Niet eens met een ambulance. De vader en wat familie van de jongen hadden twee uur gereisd om bij het ziekenhuis te komen……. De jongen was gebeten door een cobra. Op de eerste hulp werd hij gereanimeerd…. Zo’n fit lichaam, ik kon eigenlijk niet geloven dat dit niet meer gered kon worden… Achteraf bleek echter dat het kind in de truc eigenlijk al overleden was. Echt afschuwelijk….. mijn hart brak echt toen die vader er bij stond zonder eigenlijk enige emotie… Je zag gewoon dat het allemaal als een film aan hem voorbij ging en dat hij het nauwelijks besefte. Ook toen de jongen weer terug in de truc ging. Gewoon in de achterbak in de armen van zijn vader……. Heftig…… Een raar gevoel. Ook het feit dat er naast de eerste hulp muziek werd gedraaid en er meiden bezig waren met de dans die ze ‘s avonds zouden presenteren voor het 33-jarig bestaan van het ziekenhuis. Hierna hebben we nog tegen de Filipina’s gevolleybald. De uitslag, daar hebben we het maar niet over…. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten, genoten van de misses die allemaal ontzettend hun best gedaan hadden er iets leuks neer te zetten en daarna hebben we echt super leuk gedanst en gefeest met het personeel. Echt vreemd, gewoon op de binnenplaats van het ziekenhuis dikke disco! Maar het was echt geweldig. Uiteindelijk zijn we rond 1.30 uur naar huis gegaan, later konden we het echt niet maken aangezien we morgen om 6.00 uur weer opmoesten voor onze duty!

Thanks voor jullie berichtjes! Erg leuk!

Liefssss Xxxxxxxxxxx Jesse