De eerste werkweek!

Heeee lieve allemaal!

Hier weer een berichtje vanuit Calinan! Deze week was de eerste echte werkweek….

Maandag 30 april 2012

Vandaag was de eerste stagedag. Ik vond het echt spannend… Eerst kregen we een korte rondleiding door het ziekenhuis. Hierna mochten we samen beslissen wie waar naar toe ging. We hebben toen de afdelingen verdeeld, ik mocht werken op St. Bernadette. Een afdeling voor volwassenen. Ik werd heel hartelijk ontvangen. Er werd meteen plaats voor me gemaakt zodat ik kon zitten. Het was echt zo anders dan in een ziekenhuis in Nederland! Ten eerste, ’s ochtends hoefde je niemand te helpen met de ochtendzorg. Familie is hier namelijk dag en nacht bij de patiënt. Zij doen eigenlijk alles, behalve dan de vitale functies in de gaten houden en verpleegtechnische handelingen uitvoeren…. Verder wordt er hier heel zuinig omgegaan met materialen. Ook worden materialen meerdere malen gebruikt, terwijl bij ons alles meteen wordt weggegooid. Dat vond ik best raar om te zien, spuiten werden weer keurig opgeborgen in het bakje behorend bij de patiënt en flesjes van antibiotica werden weer gebruikt voor medicatie. Ook doosjes van allerlei medicijnen werden half doorgeknipt en gebruikt om medicatie in uit te zetten. Maar ik vond dit wel heel mooi om te zien. Ook hangt er echt een totaal andere sfeer dan in Nederland. Alles gaat rustiger, er is meer tijd voor de patiënt, en er zit heel veel familie bij. Ik wilde al bijna de bloeddruk gaan meten van een familielid, want deze mensen liggen ook gewoon op een bed. Ik was in een patiëntenkamer, ik denk dat er ongeveer tien mensen waren, waarvan dus maar twee patiënten! Na drie uur was ik heel erg moe, terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo heel veel gedaan had…. We zijn toen allemaal in bed gedoken en ’s avonds hadden we een feest bij Glenn. Een verpleegkundige die ik vandaag had leren kennen. Bij een Filipijns feest hoort altijd eten, en dus ook bij dit feest! Er lag een half varken op tafel, zijn staartje stond nog overeind haha! Zo apart! Maar natuurlijk wel even geproefd en ook zijn huid! Het was lekker! . ‘s Avonds hebben we karaoke gedaan met iedereen. Dat is echt iets Filipijns! Zelfs in barretjes staan karaokesets zodat iedereen van elkaars talent kan genieten! Haha! Er waren veel mensen van het ziekenhuis echt leuk! We hebben gezellig gekletst en gedanst! Daarna naar bed want we moesten die dag erop weer vroeg op!

Dinsdag 1 mei 2012

Ook vandaag weer vroeg uit de veren. Vandaag stond ik op St. Catherine. De kinderafdeling. Dit vond ik erg leuk, omdat ik nog niet weet wat ik wil en de kinderafdeling mij toch wel aanspreekt. Ik heb bij alle kindjes de temperatuur mogen meten. Er werd al heel snel gebeld dat er weer een bevalling was! Deze bevalling was echt totaal anders dan de eerste, deze vrouw uitte haar pijn heel erg. Ik vond dit best moeilijk, ik voelde me zo stom, want het enige wat ik deed was toekijken…. Maar toch was het weer ontzettend mooi om mee te maken! Hierna kon ik nog 1 ½ uur in het ziekenhuis werken. Ik heb meegekeken toen er een infuusje werd ingebracht bij een baby. Ik mocht het kindje vasthouden. Verder heb ik verschillende kinderen intraveneuse medicatie gegeven. ’S middags heb ik met Wiep de was gedaan. Daarna zijn we een rondje gaan lopen, meteen kwamen er een stuk of 10 kinderen achter ons aan. Dat voelt nog steeds zo apart! ‘s Avonds zijn Tess, Jonne, Nicole, Annemarie en ik nog wat gaan drinken in Calinan samen met Diamond en een vriend van haar, Carlo. Hij heeft ons het balut ei laten zien………….. een half uitgebroed ei, ik zag het snaveltje van het kuiken gewoon zitten!! Ik wil het echt proberen, maar ik kon de moed er (nog) niet voor opbrengen!

Woensdag 2 mei 2012

Happy birthday Imke!!!! =)

Vandaag gingen we naar het health care center. Een instelling waar kinderen worden ingeënt. Ik vond het best spannend, want ik had nog nooit intramusculair geïnjecteerd. Uiteindelijk viel het wel mee, alleen elk kind moest huilen dat vond ik best zielig! ’s Middags zijn we gaan zwemmen in Villa Catherine. Dit keer was het een stuk drukker, dus we werden weer flink bekeken… ’s Avonds lekker geskypt met Oma, Ellen, Mama, Bregje en natuurlijk de jarige Imke. Fijn om het thuisfront weer even te zien en spreken!

Donderdag 3 mei 2012

Eigenlijk zouden we vandaag moeten werken, maar dokter Robillo nam ons mee naar het eiland Talikut. Helemaal niet erg natuurlijk! Eerst gingen we zoals ze het hier noemen downtown, naar Davaou. Hier stond een prachtige witte boot klaar. De sfeer die hier hing was echt totaal anders dan in Calinan, een meisje van, ik denk een jaar of vier, was tussen het afval lege flessen aan het verzamelen. Verder kwamen er allemaal kinderen naar onze boot en bedelden voor peso’s. Sommige kwamen zelfs op de boot! Dit vond ik echt heel moeilijk, ik voelde me zo stom, daar zat ik dan, als Nederlander op een super mooie witte boot, met een fototoestel en geld in mijn tas…… Ik voelde me zo vreselijk rijk en lui! Maar het eiland, het was zooo mooi! De zee was helder blauw en het strand was ontzettend wit. Echt ik vond het zoo prachtig! We hebben gezellig met dokter Robillo gekletst en hebben heerlijk in de zon gelegen. Ook hebben we zeesterren opgepakt. Echt geweldig! Prachtige dieren, ik vond het zo apart en geweldig om ze vast te pakken! Ik geloofde haast niet dat ze echt leefden! We zijn hierna nog naar een ander resort geweest. Ook dit was prachtig. We hebben hier gesnorkeld en gekanood. De onderwaterwereld was ook echt zoo mooi. Ik heb witte, rozige en blauwe zeesterren gezien, koraal in verschillende vormen en kleuren en zoveel verschillende vissen! Echt ik heb soms net het gevoel of ik in een film zit. Ik vind het zo bijzonder dat ik dit gewoon allemaal mag meemaken……… ’s Avonds ben ik voor het eerst vroeg naar bed gegaan. Heerlijk, want vrijdag moesten we deze vrije dag even inhalen….

Vrijdag 4 mei 2012

Vandaag weer vroeg op. Ik begon de dag met een heerlijk opgedroogd verregend shirt haha! Want die was, dat is af en toe wat! Alle kleren die we wassen hangen we buiten op, maar omdat hier ook nogal eens een tropische regenbui valt,, kun je nog wel eens helemaal van voor af aan moeten beginnen waar je niet altijd tijd voor hebt… Maar vandaag mocht ik stage lopen op de eerste hulp. De verpleegkundige van de nachtdienst heeft me van alles uitgelegd. Erg interessant, maar al snel werd er verteld dat er een operatie was. Er werd een jongetje geopereerd met een bovenbeenfractuur. Hij was erg overstuur. Echt zielig… De operatie was erg interessant, maar weer voelde ik me niet helemaal lekker. Ik begrijp niet waar het nu van komt, van het akelige gezicht of de hitte en de geur die in de operatieruimte hangt. Eenmaal terug op de eerste hulp vertelde Jolijn en Annemarie dat er weer een bevalling was! Op de eerste hulp was het best rustig, dus ik wilde wel graag mee… Nou we hebben het weer meegemaakt hoor! De vrouw had rond 11 uur al zeven centimeter ontsluiting en het was al 12 uur geweest, door een miscommunicatie waren Annemarie en Jolijn alvast aangereden met een jeepney. Wiep en ik waren ze echter aan het zoeken! Op een gegeven moment hebben we toen maar besloten om ook te gaan, de orthopeet die de operatie had gedaan bij het jongetje wilde ons wel wegbrengen, maar wij wilden de bevalling niet missen dus hebben we in 2 minuten onze middagmaaltijd naar binnengewerkt en zijn we als een malle naar de straat gerend om een jeepney te regelen. Maar je zult het net zien, komen er geen jeepneys voorbij! Daar stonden we dan met nog een stuk kip en een komkommer in onze hand! Normaal hoeven we maar te knipperen en er staat een jeepney en nu was dat niet het geval! Maar uiteindelijk toch een jeepney kunnen aanhouden….. Eerst wist hij niet waar we heen moesten, maar uiteindelijk na een beetje uitleg wist hij het wel (dachten we) haha. Maar wij zaten dus op hete kolen, en op een gegeven moment stopt de jeepney, er moesten namelijk meer passagiers in voordat hij zou doorrijden …. Dus wachten en wachten en ik zei al tegen Wiep, aan de andere kant van de straat staan tricycles laten we daar in stappen! Maar toch maar niet gedaan, we vroegen nog of het ver lopen was, maar nee het was nog een heel eind! Op een gegeven moment hadden we echt geen geduld meer, dus hebben we toch de tricycle gepakt. Ook hij wist waar we moesten zijn.. ahum….. Op een gegeven moment stopt hij omdat hij het niet meer wist en op dat moment zien we in de verte onze jeepney weer aankomen! Dus wij als gekken uitgestapt en uiteindelijk ook weer ingestapt omdat hij het gevraagd had en nu echt wist. Wat blijkt is dat we nog 10 meter hoefden te lopen vanaf het punt waar de jeepny gestopt was…… Maarja we hebben weer wat meegemaakt en ontzettend gelachen.. En nu, tenslotte komt nog de grap, we hebben om precies te zijn vijf uur moeten wachten op de bevalling….. Het vorderde totaal niet…. Toen het eenmaal zo ver was ging het wel heel snel! Het blijft een ontzettende speciale en mooie gebeurtenis! ’s Avonds nog even lekker gerelaxt en daarna zijn we gaan slapen……….

Zaterdag 5 mei

Weekend! Vandaag gingen we raften! Het was ontzettend leuk! Wel heb ik een aantal blauwe plekken opgelopen, want ja, als ik er een keer uitval doe ik het goed en kom ik 2 van de 2 keer op een steen terecht! Maar ook hier, de natuur was zoo mooi! Je zou het gewoon moeten zien! Er werden heel veel foto’s van ons gemaakt. Dus keep smiling the whole day! Ze zijn hier trouwens erg bezig met foto’s en facebook. Er wordt dan letterlijk gezegd foto! Kun je hem op je facebook zetten! Alles wordt op facebook gezet, en iedereen wil je ook toevoegen als vriend op facebook! ’s Middags zijn Wiep, Jolijn, Lieke en ik voor het eerst naar de markt in Calinan gegaan. Hier hing weer een beetje hetzelfde sfeertje als in Manilla vond ik. Alles dicht op elkaar, overal mensen, je kijkt echt je ogen uit! Kippen in kooitjes, bruine bananen, scooters, overal vliegen, ogen die je overal volgen…….. Er kwam ook een vrouw op ons af, met een kindje op haar arm dat er slecht uitzag… Ze raakte ons de hele tijd aan en hield dan haar hand om hoog. Dit vond ik zo moeilijk, ik vind het lastig wat ik hier mee moet.. Want je wilt zo graag iedereen helpen…. Maar de hele wereld verbeteren dat kun je gewoon niet…. En waar moet je de grens trekken…? Dat zijn vragen die nu wel heel dichtbij komen, wat ik soms ook best wel confronterend vind…. ’s Avonds zijn we met Tess, Jonne, Annemarie, Diamond en Carlo uit geweest! We hebben voor het eerst een Nederlander ontmoet. Dat was echt grappig! Het voelde gewoon vreemd om met iemand anders dan onze groep Nederlands te praten! Maar het was weer erg gezellig……!

Zondag 6 mei

Vandaag was weer een lekker dagje niks, niet veel bijzonders dus. Eerst hebben we lekker uitgeslapen. Daarna gedoucht, kleren gewassen, het huisje opgeruimd, waarbenjij.nu bijgewerkt en nog lekker geskypt met thuis…… Het valt me op dat het ’s avonds erg druk is op de eerste hulp. Ondertussen dat ik nu aan het schrijven ben komen de gevallen gewoon binnen. Eerst een vrouw, net weer een kindje. Ook nu nog kijk is mijn ogen uit. Ook al worden sommige dingen wat normaler. Nu bijvoorbeeld liggen er mensen op bankjes buiten te slapen, er ligt iemand buiten op een brancard met familieleden eromheen er lopen mensen voorbij die zelf hun infuuszak in de lucht houden en tenslotte springt er een kat de patiëntenkamer binnen die ook weer snel wordt weggejaagd. Vervelen doe je je hier niet!!

Het gaat nog steeds goed met me, de tijd vliegt!

Liefsss Xxxxxxxxxxxxxxxx Jesse